Η Υπαπαντή του Κύριου
Η
γιορτή της Υπαπαντής είναι μια πολύ ξεχασμένη γιορτή. Δεν της δόθηκε η πρέπουσα
τιμή. Ξέρετε τι έγινε εκείνη την ημέρα; Αυτό που κι εσείς κάνετε στα μωρά σας. Εσείς
μετά από σαράντα μέρες, όταν γεννάτε τα παιδιά σας, τι κάνατε; Πηγαίνετε στην Εκκλησία
και ο παπάς εκεί ευλογεί και την μάνα και το παιδί. Και τι άλλο κάνει; Κρατάει
το παιδί στα χέρια του και αν είναι αγοράκι το βάζει και μέσα στο ιερό. Αν
είναι κοριτσάκι, το φέρνει μέχρι εδώ μπροστά στην ωραία πύλη, φιλάει τις
εικόνες και αφιερώνει το παιδί στο Θεό. Αυτή είναι η πανάρχαια συνήθεια.
Και η Παναγία το ίδιο έκανε με τον Γιό της, τον
Ιησού. Όταν πέρασαν σαράντα ημέρες τότε, πήγε μαζί με τον Ιωσήφ στον ναό, να
αφιερώσουν το παιδί τους στο Θεό. Εκείνη την ημέρα, συνέβησαν τα πιο γλυκά και
ωραία πράγματα τα οποία κανείς μας δεν γνωρίζει. Μόνο ο Ιησούς τα ξέρει, που ενώ
ήταν μικρό Βρέφος σαράντα ημερών, ήταν όμως και Θεός, ένα με τον Πατέρα Του. Τι
χαρά είχε εκείνη την ημέρα το θείο Βρέφος Ιησούς! Πολλές φορές έχετε δει τα
παιδιά σας να χαίρονται παράξενα, να κουνούν τα χεράκια τους και να χαμογελάνε.
Έχουν μια χαρά και αναλογίζεστε πολλές φορές, τι να συμβαίνει άραγε, τι να
σκέφτεται το παιδί τώρα, τι νιώθει και κάνει όλη αυτή την χαρά;