Επικήδειος λόγος πατρός Ελπιδίου κατά την εξόδιο ακολουθία του πατέρα του
Σήμερα, πατέρα μου, ζεις ένα όνειρο. Ένα όνειρο που δεν πίστευες, ότι θα μπορούσε να είναι πραγματικότητα. Ένα όνειρο γλυκό, γιατί μέχρι χθες ζούσες τον πόνο, σήμερα ζεις τη χαρά! Μέχρι χθες ζούσες την δοκιμασία, την θλίψη, την αγωνία, σήμερα ζεις την ευτυχία! Μέχρι χθες δεν μπορούσες να πιστέψεις, ότι ο Θεός είναι Μάνα και σήμερα αυτή η Μάνα σε κρατά στην αγκαλιά της! Μέχρι χθες δεν μπορούσες να πιστέψεις, ότι υπάρχει τόση χαρά στον ουρανό και σήμερα την απολαμβάνεις! Μέχρι χθες κειτόσουν σε ένα απλό, ταπεινό κρεβατάκι, κάτω από τον πόνο της αρρώστιας σου, σήμερα όμως απολαμβάνεις την δόξα του ουράνιου παλατιού, που Εκείνος έχει προετοιμάσει!
Σήμερα σ’ εσένα αποκαλύπτεται η πραγματικότητα αυτού που ψάλλαμε πριν από λίγο: «Μακαρία η οδός…». Ευτυχισμένος είναι ο δρόμος σου, γιατί σήμερα πορεύεσαι τον δρόμο εκείνο, που θα σε φέρει στον τόπο της ανάπαυσής σου. Και ο τόπος της ανάπαυσής σου δεν είναι κανένας άλλος, από τον κοινό τόπο ανάπαυσης όλων των πιστών ανθρώπων.