Προσκεκλημένοι της αγάπης Του

     Είναι όμορφο να ξέρεις, ότι ο Θεός σε αγαπά. Αυτό φέρνει γαλήνη στην καρδιά. Φέρνει ειρήνη στη ψυχή. Φέρνει σιγουριά στην πορεία σου. Φέρνει χαρά στην ύπαρξη σου.

Όταν όμως ξέρεις, ότι ο Θεός  είναι λυπημένος μαζί σου ή ότι δεν σε θέλει, τότε τι νιώθεις; Ότι νιώθει ένα παιδάκι όταν η μαμά του δεν το θέλει. Δεν υπάρχουν παιδιά, που ένιωσαν από μικρά την απόρριψη των γονιών τους; Υπάρχουν όντως τέτοια παιδιά, που έζησαν την απόρριψη των γονιών τους και τους είπαν ευθέως ο πατέρας και η μάνα «δεν σε θέλω».

Θυμάμαι πριν από λίγο καιρό, συνέβηκε το εξής γεγονός και ήμουν παρόν. Ήταν ένα χωρισμένο αντρόγυνο και είχαν έναν γιό. Δεν ξέρω τι προβλήματα είχαν μεταξύ τους και χώρισαν. Ξέρω όμως τι συνέβηκε εκείνη την ημέρα, που πήρε τηλέφωνο η μάνα και λέει στον πρώην άντρα της που άκουγε στην άλλη άκρη του τηλεφώνου: ‘’Μα σε παρακαλώ πολύ, στείλε λίγα χρήματα, γιατί το παιδί είναι άρρωστο μέσα στο νοσοκομείο και εγώ δεν έχω τίποτα’’. 

      Βλέπετε οι μέρες τώρα είναι δύσκολες, πολλοί άνθρωποι δεν δουλεύουν, έχουν χάσει τις δουλείες τους και δεν έχουν χρήματα. Είχε αγωνία η μητέρα αυτή, γιατί δεν είχε τίποτα, ούτε και για να το θρέψει. Το ξέρω αυτό γιατί τους βοηθούσαμε σαν Αδελφότητα, δίνοντας τους κάποια τρόφιμα και κάποια χρήματα.

Αλλά εκείνη την περίοδο, έτυχε το παιδί να είναι άρρωστο και έπρεπε να πάει στο νοσοκομείο. Χτυπάει λοιπόν το τηλέφωνο και λέει η μητέρα στον πρώην σύζυγο της: «Σε παρακαλώ, στείλε λίγα χρήματα, τουλάχιστον να πάω το παιδί στον γιατρό».  Και ακούω από την άλλη άκρη του τηλεφώνου το εξής: «Δεν με απασχολείς ούτε εσύ, αλλά ούτε και ο γιός σου. Δεν τον θέλω σαν γιό μου»! Μιλάμε τώρα ότι το παιδάκι είναι του Δημοτικού Σχολείου και ακούει τον πατέρα του να λέει: «Δεν τον θέλω σαν γιό μου»! Ο θυμός ενός ανθρώπου, το μίσος ενός ανθρώπου, η αντιπαλότητα ενός ανθρώπου με την γυναίκα του, τον έκανε να απαρνηθεί και το ίδιο του το παιδί!

Σκέφτηκα τότε, πόσο δύσκολο πράγμα είναι κανείς να νιώθει ότι ο πατέρας του δεν τον θέλει. Για φαντάσου λοιπόν να ξέρεις μέσα στην καρδιά σου ή να προσπαθεί κάποιος να σε βεβαιώσει μέσα στην καρδιά σου, ότι ο πατέρας σου δεν σε θέλει, ότι ο Θεός δεν σε θέλει. Πως θα νιώθεις; Άσχημα, πολύ άσχημα.

Όμως δείτε τώρα και την άλλη όψη, τη χαρά που παίρνει ένα παιδί, όταν τρέχει στην μαμά του και εκείνη το αγκαλιάζει και το γεμίζει με τα χάδια και τα φιλιά της. Το παίρνει βαθιά στην καρδιά της και το παιδί σπαρταράει από χαρά, πότε αφήνοντας τα δυο του παιδικά χέρια να σφίξουνε ζεστά το λαιμό της μαμάς του και πότε αφήνοντας τα μάγουλα της η μαμά, να τα γεμίσει με τα φιλιά του το παιδί της. Έχετε δει πολλές φορές πως τα παιδιά κινούν τα πόδια και τα χέρια τους χαρούμενα, όταν νιώθουν αυτή τη χαρά της μαμάς τους;

Τι φοβερό πράγμα είναι να νιώθεις ότι το παιδί σου σε αγαπά. Αλλά και τι φοβερό μυστήριο και μάλιστα ανερμήνευτο, γιατί δεν ξέρουμε τι νιώθει ένα παιδί επειδή ακόμα δεν έχει φωνή να εκφράσει την χαρά που νιώθει, είναι όταν το αγκαλιάζει η μαμά του.

Το μεγαλείο του Θεανθρώπου Ιησού

Όλα αυτά σας τα είπα για να φτάσω στο σημερινό Ευαγγέλιο, που λέει την ιστορία των αδελφών, Πέτρου και Ανδρέα και Ιάκωβου και Ιωάννη. Περπατούσε ο Χριστός στη θάλασσα της Γαλιλαίας. Του άρεσε να περπατά στη θάλασσα. Άρεσε στον ίδιο τον Γιό του Θεού, να θαυμάζει σαν Υιός του ανθρώπου, δηλαδή σαν άνθρωπος, αυτό που ο ίδιος σαν  Θεός, ένα με τον Πατέρα Του, είχε δημιουργήσει.

Ο Χριστός είναι και Θεός και άνθρωπος. Αυτό δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάτε, γιατί όταν δοξάζουμε τον Χριστό, όταν δοξολογούμε την θεότητα Του, δεν πρέπει να λησμονούμε και την ανθρώπινη Του φύση. Σαν Θεάνθρωπο εμείς Τον δοξολογούμε, σαν Θεάνθρωπο Τον ευχαριστούμε, σαν Θεάνθρωπο υποτασσόμαστε  στην αγκαλιά Του. Σαν Θεός είναι ένα με τον Πατέρα Του.  Ο ίδιος είπε: «Εγώ και ο Πατήρ εν εσμέν» (Ιωάν. 10, 30), δηλαδή, ένα είμαστε με τον Πατέρα Μου.

Αλλά σαν άνθρωπος αξιώθηκα να γίνω ένα και με το πλάσμα Μου, με αυτό που δημιούργησα. Και λέει ο Ιησούς «αξιώθηκα», γιατί η χαρά του Υιού του ανθρώπου, σαν άνθρωπος είναι να γίνει ένα με εμάς. Αυτό όμως δεν εξαρτάται μονάχα από Εκείνον, εξαρτάται και από μας. Αν εμείς θέλουμε να Τον βάλουμε στην αγκαλιά μας, έρχεται. Αν όμως δεν θέλουμε να Τον βάλουμε στην αγκαλιά μας, τότε δεν έρχεται και δεν Του δίνουμε τη χαρά αυτήν, την αξία αυτή, που αξίζει σαν υπεράξιος να Τον βάλουμε στην αγκαλιά μας. Εάν εσύ πεις: «Δεν Σε θέλω Χριστέ μου να είσαι κοντά μου. Δεν Σε θέλω να είσαι μέσα στην αγκαλιά μου. Δεν θέλω να Σε αγαπώ», τι θα κάνει ο Θεός; Θα μπει με το ζόρι μέσα στην ψυχή σου; Δεν θα μπει. Μόνο όταν Τον φωνάξεις, μόνο όταν Τον καλέσεις, μόνο όταν Τον ζητήσεις, θα έλθει, και εδώ φαίνεται η ευγένεια του Θεού.

Φανταστείτε ο ίδιος ο Δημιουργός παρακαλεί τα πλάσματα Του, να ανοίξουν την αγκαλιά τους, για να μπει μέσα στις καρδιές τους! Όσο και αν φαίνεται αδιανόητο, αυτή είναι  η αλήθεια! Μια αλήθεια που δείχνει το μεγαλείο του Θεού, την ευγένεια του Θεού, αλλά ταυτόχρονα και τις επιθυμίες του ανθρώπου, τις επιλογές ενός ανθρώπου.

Πόσοι άνθρωποι δεν βλασφημούν τον Χριστό σήμερα; Πόσοι άνθρωποι δεν Τον κυνηγούν, άλλοτε ευθέως και άλλοτε μέσω των παιδιών Του; Πόσοι σήμερα δεν σφαγιάζονται στο όνομα του Χριστού; Ακόμα και πρόσφατα στη Συρία, το ακούσατε, σφάζουν τους Χριστιανούς και τους βάζουν σαν κρέατα πάνω στα τσιγκέλια και κανείς από αυτούς τους ένδοξους δήθεν σοφούς, που μιλούν για ανθρώπινα δικαιώματα, δεν τόλμησε να πει «μα τι είναι αυτό που κάνετε», αφού οι ίδιοι τους τροφοδοτούν  με  όπλα να σκοτώνουν τους Χριστιανούς.

Φανταστείτε τι μυαλό έχει ο άνθρωπος, να μπορεί να φτάνει στη σελήνη, να μπορεί να τρέχει μακριά να γνωρίσει τους πλανήτες και να μην μπορεί να καταλάβει το άσπρο από το μαύρο, το σωστό από το λάθος, ποια θρησκεία διδάσκει την αγάπη και ποια θρησκεία διδάσκει το μίσος;  Αυτή που διδάσκει το μίσος και τον φόνο, την προωθούν, αλλά τη θρησκεία εκείνη που διδάσκει την αγάπη, που διδάσκει την γλυκύτητα, την πολεμούν, και κυνηγούν τους οπαδούς της, τους μαθητές του Ιησού. Δεν είναι αυτό παραλογισμός;

Τι φοβερό πράγμα λοιπόν αυτό που είπε ο Θεός: «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν» (Μάρκ. Η, 34), όποιος θέλει, ας έλθει μαζί Μου. Εγώ με το ζόρι κανένα δεν φωνάζω. Αλλά να ξέρετε ότι Εγώ είμαι η Αγάπη, Εγώ είμαι η Ευσπλαχνία, Εγώ είμαι η Κατανόηση, Εγώ είμαι η γλυκύτητα του Ουρανού, που θέλω να την βάλω μέσα στην καρδιά σας».

Επειδή μνημονεύω σήμερα τον Πέτρο που τον κάλεσε ο Ιησούς να γίνει Μαθητής Του, θέλω να μνημονεύσω και αυτό που συνέβηκε εκείνη την νύχτα, όταν πήγαν οι στρατιώτες να συλλάβουν τον Ιησού μέσα στη Γεσθημανή. Ενθυμήστε τι έκανε ο Πέτρος τότε; Έβγαλε το μαχαίρι και έκοψε το αυτί ενός στρατιώτη. Και αφού πρώτα έπιασε το αυτί ο Ιησούς και το ξανάβαλε στη θέση του και έγινε και πάλι καλά ο στρατιώτης, θυμάστε τι του είπε; «Πέτρο, μην πληγώνεις τα παιδιά Μου». Προσέξτε τι είπε ο Ιησούς στον Πέτρο: «Μην πληγώνεις τα παιδιά Μου»! Μα, αλήθεια, ποιο παιδί εννοούσε; Αυτό που ήρθε να Τον συλλάβει! Αυτό είναι το μεγαλείο του Θεανθρώπου Ιησού!  

Γι’ αυτό μας ζητάει ο Θεός, να μπούμε μέσα σε αυτό το μεγαλείο της γλυκύτητας του Θεού, της ευσπλαχνίας του Θεού!

Τι σημαίνει ευσπλαχνία;

«ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ σημαίνει να Σε αγαπώ τόσο πολύ, που για χάρη σου να κάνω τα πάντα. Και το απέδειξα, λέει Εγώ ο Θεός Πατέρας, γιατί έστειλα τον ίδιο Μου τον Γιό να θυσιαστεί για σας. Σας ζητάω μονάχα ένα πράγμα: Να χαθείτε μέσα στη δικιά Μου την καρδιά και να γίνει η δικιά σας η καρδιά, ένα με τη δική Μου θεϊκή ευσπλαχνική καρδιά».

«Ελάτε να γίνετε Μαθητές της ευσπλαχνίας Μου»

Του άρεσε πολύ του Ιησού να περπατάει στη θάλασσα. Θα Τον δούμε σε πολλές περικοπές να περπατάει «παρά τη λίμνη Γενησαρέτ», στη θάλασσα της Γαλιλαίας. Και νομίζετε ότι παλιά είχανε παπούτσια; Ξυπόλητοι περπατούσαν οι πιο πολλοί, έτσι και ο Ιησούς. Και ξέρετε τι του άρεσε του Ιησού; Άλλες φορές να δοξάζει τον Πατέρα Του, όταν έπιανε ένα λουλουδάκι που μοσχομύριζε. Άλλες φορές γονάτιζε και προσευχόταν για όλα Του τα σπλάχνα, για όλα Του τα παιδιά και δοξολογούσε τον Πατέρα Του για όλη αυτή την δημιουργία, που σαν ένα ο Υιός με τον Πατέρα είχαν κάνει. Προσέξτε σαν Υιός του ανθρώπου μιλά. Του άρεσε να γονατίζει πάνω σε ένα βράχο και να ενώνει τα χέρια Του, (Τον είδαμε εξάλλου στη Γεσθημανή) και εκεί να αφήνει τα μάτια Του να γίνονται ένα με τα μάτια του Πατέρα Του, να γίνεται ένα η καρδιά του ανθρώπου Ιησού με τον ίδιο Του τον Θεό Πατέρα.

Πόσες φορές όμως Του άρεσε να περπατάει και στη θάλασσα! Πολλές φορές όταν περπατάμε στη θάλασσα, πάνω στην άμμο οι πατημασιές μας δεν αφήνουνε σημάδια; Αλλά μετά έρχεται το κύμα και σβήνει τα σημάδια αυτά, και μετά κάνουμε καινούργια με τις πατημασιές μας. Μα πάλι ξαναέρχεται το κύμα και τα ξανασβήνει.

Μια φορά λοιπόν, όταν Τον είδε ο Πέτρος να περπατάει στη θάλασσα και να είναι πολύ χαμογελαστός, Του είπε: «Κύριε, γιατί χαμογελάς; Ποια είναι η χαρά της καρδιάς σου;» Και ο Ιησούς του απάντησε: «Πέτρο, όπως βλέπεις τις πατημασιές να χάνονται από το κύμα της θάλασσας, που συμβολίζει την άπειρη ευσπλαχνία του Θεού Πατέρα Μου, έτσι θα ήθελα και σεις οι ίδιοι να αφήσετε τις καρδιές σας, να χαθούν μέσα στην καρδιά του Πατέρα Μου. Αφήστε την ψυχή σας να χαθεί μέσα στην καρδιά της απέραντης θάλασσας της ευσπλαχνίας του Πατέρα Μου. Αφήστε την ψυχή σας, σαν δροσοσταλίδα της βροχής, να χαθεί μέσα στην απέραντη θάλασσα της αγάπης του Πατέρα Μου. Όταν στάζουν οι δροσοσταλίδες είναι μικρές, σαν τις σταγόνες της βροχής. Όταν όμως πέφτουν στη θάλασσα διακρίνονται; Φαίνονται; Όχι, χάνονται. Θα ήθελα έτσι και εσείς να χαθείτε μέσα στην απέραντη θάλασσα της αγάπης του Πατέρα Μου, να γίνετε εσείς τα παιδιά Μου, ένα με τον Θεό Πατέρα Μου. Γι’ αυτό ήλθα στη γη, για να σας μιλήσω για τον Πατέρα Μου. Γι’ αυτό ήλθα στη γη, για να μάθετε την γλυκύτητα του Θεού Πατέρα Μου, το πόσο σας αγαπά, το πόσο ευσπλαχνικός είναι. Γι’ αυτό και Εγώ ήλθα να θυσιαστώ.

Τώρα κάνω μια πρόσκληση σ’ εσένα Πέτρο και σ’ εσένα Αντρέα: Ελάτε να γίνετε Μαθητές Μου, Μαθητές της ευσπλαχνίας». Βρήκε στη συνέχεια τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και τους είπε: Ελάτε να γίνετε δικοί Μου Μαθητές. Θα σας κάνω Μαθητές της αγάπης».

Λέει μέσα το Ευαγγέλιο, ότι τα παιδιά του Ζεβεδαίου τότε άφησαν και πλοία και δίχτυα και τον πατέρα τους και Τον ακολούθησαν.

Η πρόσκληση του Ιησού, να γίνουμε Μαθητές Του,

γίνεται σε κάθε θεία Λειτουργία

Αλήθεια, τι βρήκαν οι πρώτοι Μαθητές στον Ιησού και Τον ακολούθησαν; Την γλυκύτητα, τη χαρά, τη γαλήνη της καρδιάς και την ειρήνη της ψυχής, αυτά που πάσχει κάθε άνθρωπος να βρει σε αυτή τη γη. Βρήκαν αυτά που εμείς δεν έχουμε χωρίς Εκείνον.  

Γι’ αυτό και δεν νομίζω ότι η πρόσκληση έγινε μονάχα τότε, στον Πέτρο και στον Ανδρέα και στους υπόλοιπους Μαθητές, αλλά γίνεται και τώρα, σε κάθε θεία Λειτουργία, σε όλους εμάς. Μου κάνει αίσθηση ότι δυο φορές γίνεται  είσοδος στη θεία Λειτουργία μέσα στην Εκκλησία. Την πρώτη φορά ξέρετε τι κρατάει ο παπάς; Το Ευαγγέλιο και θέλει έτσι να πει σε όλους ο Ιησούς: «Ελάτε, όσοι θέλετε τη γαλήνη της καρδιάς, ελάτε να ακούσετε το Ευαγγέλιο, που δίδαξε ο Υιός του Θεού, σαν Υιός του Ανθρώπου. Και το  Ευαγγέλιο αυτό λέει ένα πράγμα: Να έχετε αγάπη στην καρδιά και καλοσύνη στον συνάνθρωπο σας. Να αγαπάτε το Θεό με την ψυχή σας και να σέβεστε τον συνάνθρωπο σας. Δεν σας ζητάω τίποτα άλλο».

Ζητάει πολλά ο Θεός; Δυο πραγματάκια τόσο μικρά, αλλά και τόσο γλυκά, γιατί μέσα στην αγάπη εσύ θα είσαι ευτυχισμένος και μέσα στην καλοσύνη θα διατηρείς αυτή την ευτυχία. Και αυτή την καλοσύνη θέλει να την δίνουμε με την καρδιά μας. Ξέρετε πως; Νιώθοντας και πιστεύοντας ότι είμαστε στ’ αλήθεια τα παιδιά του Θεού. Ξέρετε πως θέλει να το ζήσουμε; Όχι σαν τυχαία παιδιά, αλλά σαν Βασιλόπουλα του Θεού, γιατί ο ίδιος ο ουράνιος Πατέρας μας είναι ο Μέγας Βασιλιάς. Είναι ο Βασιλιάς των βασιλέων, είναι ο Βασιλιάς του κόσμου. Και πως λέγονται τα αγόρια ενός Βασιλιά; Βασιλόπουλα δεν λέγονται; Πως λέγονται τα κορίτσια ενός Βασιλιά; Βασιλοπούλες δεν λέγονται; Εσείς λοιπόν είσαστε τα βασιλόπουλα του Θεού, οι βασιλοπούλες Του. Και το μόνο που σας ζητάει είναι να ζήσετε σαν βασιλοπούλες και σαν βασιλόπουλα. Ξέρετε πώς θα το ζήσετε; Μόνο έχοντας αγάπη στην καρδιά, καλοσύνη στην ψυχή και ευγένεια στα ήθη.

Τόσα πολλά είναι αυτά που ζητάει; Μόνο αγάπη να έχετε, καλοσύνη, αλλά κυρίως ΕΥΓΕΝΕΙΑ. Ξέρετε γιατί; Ο ευγενικός άνθρωπος δεν λέει πολλά λόγια να πικάρει τον άλλον, να τον στεναχωρήσει. Το κάνει αυτό ένας ευγενικός; Όχι. Ένας ευγενικός άνθρωπος λέει ψέματα; Ένας ευγενικός άνθρωπος συκοφαντεί τον συνάνθρωπο του; Ένας ευγενικός άνθρωπος άλλα λέει, άλλα σκέφτεται και άλλα κάνει; Ο ευγενικός άνθρωπος δημιουργεί ταραχή; Όχι. Ένας ευγενικός άνθρωπος πάντα φέρνει τη γαλήνη, πάντα έχει κατανόηση, πάντα έχει στην καρδιά του πολύ ηρεμία και την μεταδίδει αυτήν την ηρεμία. Αυτό ζητάει ο Θεός.

Τι ζητάει λοιπόν με λίγα λόγια ο Θεός, για να είναι ευτυχισμένος σαν Πατέρας; Ζητάει μονάχα να είμαστε ευγενικοί. Είναι δύσκολο; Σκεφτείτε το. Όταν λοιπόν εσείς ζήσετε την ευγένεια, τότε η χαρά του Θεού ξέρετε ποια θα είναι; Να σας φωνάξει κοντά και να σας πει: «Ελάτε, παιδιά Μου και Εγώ θα σας κάνω Αποστόλους Μου».

Και πράγματι κάνει τον καθένα από μας απόστολο Του. Μας κάνει αποστόλους, που με τη ζωή μας και με τα λόγια μας θα δείχνουμε το φως στους άλλους. Θυμάστε τι είπε ο Ίδιος; «Υμείς εστέ το φως του κόσμου… ούτω λαμψάτω το φως έμπροσθεν των ανθρώπων» (Ματθ. 5, 14-16). Δηλαδή, θέλω να λάμπετε εσείς τα παιδιά Μου, τα Χριστιανόπουλα, σαν Βασιλόπουλα, σαν Βασιλοπούλες. Να είστε φως και να μεταδίδετε φως, φως χαράς και αγάπης. Αυτή είναι η πρώτη είσοδος  με το Ευαγγέλιο. Το φως του Ευαγγελίου να λάμπει μέσα από μας και να μεταδίδεται.

Η δεύτερη είσοδος λέγεται και μεγάλη είσοδος. Ο παπάς κρατάει τα Άγια Μυστήρια και προχωρεί μέχρι κάτω. Ξέρετε τι συμβολίζει αυτό; Έρχεται ο ίδιος ο Χριστός και μιλάει στα παιδιά Του τώρα, όπως μιλάει ο πατέρας και η μάνα στα παιδιά τους: «Εγώ, γιέ Μου, Εγώ κοριτσάκι Μου γλυκό, για σένα άφησα τον ουρανό και έρχομαι στη γη να θυσιαστώ. Προσφέρω το ίδιο Μου το Σώμα, το ίδιο Μου το Αίμα. Για σένα υπέφερα, για σένα υποφέρω, για να περνάς εσύ ωραία. Δεν θέλω εσύ να υποφέρεις. Το μόνο που σου ζητώ είναι να καταλάβεις την θυσία που έκανα από αγάπη για σένα. Θέλω μόνο να αποδεχτείς την σταυρική Μου θυσία, τον πόνο Μου και το δάκρυ Μου, για να σε ξαναβάλω μέσα στην αγκαλιά Μου». 

Το μόνο που θέλει σαν Πατέρας είναι να μην χάνει από την αγκαλιά Του το παιδί Tου. Είναι αυτό που θέλει πάντα η μάνα, να μην φεύγει το παιδί της από κοντά της, γιατί φοβάται.

Αυτό είναι ότι πιο γλυκό μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, να είναι δηλαδή μέσα στην αγκαλιά του Θεού. Αυτό ήρθε ο Κύριος να κάνει, να μας δείξει με τη σταυρική Του θυσία πως θέλει να μας κρατά βαθιά στην αγκαλιά Του. Και ρωτάει τώρα τον καθένα από μας: «Θα το αποδεχτείτε; Θα το καταλάβετε;»

Πόσες  φορές εσείς σαν γονείς δεν κάνατε θυσίες, που ποτέ δεν θα μάθουν τα παιδιά σας. Πόσες φορές δακρύσατε, κλάψατε, γονατίσατε, πονέσατε, υπερβολικά υποφέρατε για τα παιδιά σας για να τα σπουδάσετε και να τα μεγαλώσετε και να τα κάνετε καλούς ανθρώπους. Μπόρεσαν ποτέ τα παιδιά σας να καταλάβουν το μέγεθος της δικής σας προσφοράς; Ή θα μπορέσουν ποτέ να καταλάβουνε την δικιά σας θυσία μέσα από την υπερβολική αυτή αγάπη;

Δεν έχετε την απαίτηση το παιδί σας να τα καταλάβει πλήρως, αλλά όμως έχετε μια απαίτηση, να σας ΣΕΒΕΤΕ. Τουλάχιστον να σεβαστείς, παιδί μου, την θυσία που έκανα για σένα. Αυτό δεν λέτε; Τίποτα περισσότερο.

Αυτό ακριβώς ζητάει και ο Θεός. «Ξέρω, παιδιά Μου, πως δεν θα καταλάβετε τι έκανα Εγώ για σας. Όμως τουλάχιστον σεβαστείτε αυτό που κάνω συνέχεια για σας, κάθε φορά να προσφέρω το Σώμα Μου και το Αίμα Μου για τη δική σας την αγάπη».

«Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγο του Θεού και φυλάττοντες αυτόν»

Ξέρεις εσύ αγοράκι, που δυσανασχετείς τόση ώρα που μιλάω, γιατί υποφέρεις; Γιατί το μυαλό σου δεν είναι σε αυτά που λέω, αλλά είναι αλλού. Έτσι κάνουν όλα τα παιδιά. Όταν τους μιλάει η μαμά τους ή ο μπαμπάς τους, το μυαλό τους είναι αλλού. Και καμιά φορά λένε: «Μα γιατί τώρα απέτυχα; Μα γιατί τώρα είμαι έτσι;» Γιατί απλούστατα δεν είχες τη φρονιμάδα την ώρα που σου μιλούσε η μαμά και ο μπαμπάς με πολύ γλυκύτητα και αγάπη, να διερωτηθείς: «Μα τι λέει η μαμά μου και ο μπαμπάς μου τώρα; Ας προσέξω να δω τι λένε». Εάν αγοράκι μου γλυκό, δεν ακούς τα λόγια του Θεού, δεν θ’ ακούσεις ούτε τα λόγια του μπαμπά, ούτε τα λόγια της μαμάς σου. Και το μόνο που θα σκέφτεσαι είναι, πότε θα βγεις έξω να παίξεις. Μα έτσι κάνουν όλα τα παιδιά. Όταν όμως βγαίνουν έξω από την αγκαλιά του μπαμπά και της μαμάς τους και θέλουν να παίξουν και δεν ακούν τις συμβουλές τους, μια μέρα θα τους παίξει ο σατανάς πολύ άσχημα παιχνίδια και τότε θα υποφέρουν.

Γι’ αυτό είναι προτιμότερο γλυκό μου αγοράκι, να συνηθίσεις να ακούς τα λόγια του Θεού, για να ακούς και τα λόγια της μαμάς και του μπαμπά. Τώρα είσαι μαθητής και ακούς τα λόγια από τον πατέρα και από τον δάσκαλο σου. Σε λίγο όμως θα είσαι εσύ ο ίδιος μπαμπάς και τότε θα λες: «Αχ, τι βλακεία έκανα τότε που ήμουν μικρός και δεν άκουγα». Όταν θα μεγαλώσεις και θα παντρευτείς και θα κάνεις παιδάκια, θα τους λες: «Ακούστε, παιδιά μου, τις συμβουλές του μπαμπά σας, γιατί αυτές είναι ωφέλιμες, για να ζήσετε εσείς ωραία στη ζωή σας».

Γι’ αυτό λοιπόν είναι καλύτερο από τώρα που είσαστε μικρά να συνηθίζετε να ακούτε τα λόγια του Θεού και να μην δυσανασχετείτε. Θα έχεις πολλές ώρες να παίξεις, αλλά τα λόγια του Θεού κρατάνε τόσο όσο κρατάει ένα φαγητό, αλλά σου δίνουν στην ψυχή την ωφέλεια που δίνει και η τροφή στο σώμα. Όση ώρα εσύ τρως το φαγητό σου ή τρως μια μπουγάτσα ή τρως μια λουκανόπιτα που σ’ αρέσουν, την ώρα εκείνη δεν παίρνεις κουράγιο  μέσα σου; Δεν παίρνεις δύναμη και λες: «Α, τώρα είμαι εντάξει. Τώρα χόρτασα, τώρα δεν θέλω τίποτα άλλο». 

Αυτό κάνει τώρα, παιδί μου τώρα και ο  Θεός σ’ εσένα. Μόνο που δεν σου δίνει ούτε τυρόπιτα, ούτε λουκανόπιτα, ούτε φαγητό. Σου δίνει κάτι άλλο που είναι πιο πολύτιμο, που εάν εσύ τα τηρήσεις και τα ζήσεις, μια μέρα θα είσαι ευτυχισμένος και θα κάνεις ευτυχισμένη οικογένεια. Εάν όμως δεν τα ζήσεις και δεν τα τηρήσεις, ευτυχισμένη οικογένεια δεν πρόκειται να κάνεις. Θα έχεις μια από τις αποτυχημένες αναρίθμητες οικογένειες, που είναι χωρισμένες. Παντρεύονται με αγάπη και χωρίζουν μετά από λίγο.

Γι’ αυτό είναι πολύ πιο γλυκό να μάθουμε να ταπεινωνόμαστε και να κάνουμε υπομονή, να ακούμε τα λόγια του Θεού, όπως κάνουμε υπομονή και στο σχολείο που είσαι υποχρεωμένος πέντε ώρες εκεί την ημέρα να κάθεσαι να ακούς τον δάσκαλο σου. Αλλά γιατί είσαι υποχρεωμένος να τα ακούσεις; Γιατί χάρη σε αυτά εσύ θα γίνεις άνθρωπος, θα σπουδάσεις θα μάθεις γράμματα, θα γίνεις πολύτιμος άνθρωπος. Και αν λοιπόν το σώμα σου απαιτεί πέντε ώρες την ημέρα να διδάσκεσαι, ώστε μια μέρα να γεμίσεις μονάχα την κοιλιά σου, για να βγάζεις το φαγητό σου, πόσο περισσότερο αξίζει να κάτσεις δέκα λεπτά να ακούσεις τον λόγο του Θεού, που θα μπει στην ψυχή σου σαν γάργαρο νερό και θα σε βοηθήσει μια μέρα να γίνεις καλός άνθρωπος.

Τι να το κάνεις που θα σπουδάζεις πέντε ώρες κάθε μέρα για πολλά χρόνια - μέτρησε πόσα χρόνια είναι το δημοτικό, πόσα χρόνια είναι το γυμνάσιο, πόσα χρόνια είναι το πανεπιστήμιο- μόνο και μόνο για να βγάλεις χίλια ευρώ, που τώρα ούτε τα μισά δεν θα βγάζουμε για να έχουμε την τροφή μας, που και αυτή δεν θα φτάνουν για να την μαζέψουμε. Και όμως για τόσα χρόνια σπουδών, θα παίρνει τόσα λίγα χρήματα. Ενώ τώρα για τόσο λίγα λεπτά ο λόγος του Θεού θα σε μάθει να είσαι ευγενικός, σεμνός, καλός, ανεκτικός και θα λένε όλοι: «Χαρά στη μάνα και τον πατέρα που τον έκανε! Χαρά στο σύντροφο που έχει! Χαρά στα παιδιά που έχει και τα διδάσκει, για να είναι όλοι ευτυχισμένοι!»

Θέλω να πω με λίγα λόγια πόσο πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Ήμουνα την περασμένη Κυριακή σε μία Εκκλησία. Την ώρα που κήρυττα τον λόγο του Θεού, οι άνθρωποι εκεί ήταν προσεκτικοί. Δυο, τρία παιδάκια όμως έπαιζαν συνέχεια, έτρεχαν από δω και από εκεί παρεμποδίζοντας πολλές φορές και την κατανόηση των λόγων. Δυστυχώς οι γονείς τους δεν είχαν την φρονιμάδα να μαζέψουν τα παιδιά. Επειδή έβλεπα ότι κανείς δεν μάζευε τα παιδιά, συνέχισα την ομιλία, και άλλοι επωφελήθηκαν, αλλά τα παιδιά δεν κατάλαβαν και στο τέλος φεύγοντας έλεγα: «Αλήθεια, Θεέ μου, πόσο μοιάζει η ζωή μας με αυτά τα παιδιά! Είμαστε μέσα στο ναό σου, ακούμε τον λόγο Σου και όμως σαν ανόητα παιδιά τρέχουμε πάνω-κάτω και δεν προσέχουμε τα λόγια Σου. Και όταν αργότερα θα τα χρειαστούμε αυτά τα λόγια δεν θα τα έχουμε».

«Η αρχή του μυστήριου της θέωσης του ανθρώπου»

Αδελφοί μου, σήμερα μας κάνει πρόσκληση ο Ιησούς. Μην νομίζετε ότι την έκανε κάποτε μόνο στον Πέτρο, στον Αντρέα, στον Ιάκωβο και στον Ιωάννη. Κάνει σήμερα πρόσκληση και σε εσάς τις μάνες και σε εσάς τους πατεράδες, αλλά και σε σας τα μικρά παιδιά. Ξέρετε τι πρόσκληση σας κάνει; Να έλθετε να Τον πάρετε από το χεράκι. Τι κάνουν οι γονείς όταν περπατάνε με τα παιδιά τους; Το κρατούν από το χεράκι και βαδίζουν. Αν είναι μάλιστα πολύ μικρό το παιδάκι, με τίποτα δεν ξεκολλά από τη μαμά και το μπαμπά. Θέλει να είναι στην αγκαλιά τους. Το μεγαλύτερο παιδί όμως, θέλει να νιώθει το χέρι της και η μαμά το κρατάει με σιγουριά και το καθοδηγεί.

Αυτό θέλει σήμερα να σας προσκαλέσει ο Θεός:

«Γίνετε όλοι σας μικρά παιδιά και κρατήστε Μου το χέρι.

Αφήστε Με να σας οδηγήσω στο ουράνιο Βασίλειο του Πατέρα Μου.

Κρατήστε Με από το χέρι και αφήστε να μπω μέσα στην καρδιά σας και να την γαληνέψω.

Κρατήστε Με από το χέρι και ανοίξτε Μου την καρδιά σας, για να αφήσω τις σταλαγματιές της θυσίας Μου, του Σώματος και του Αίματος Μου, γιατί τότε θα γίνουμε εσείς και Εγώ ένα, μέσα από τη θεία Κοινωνία. Εγώ και σεις παιδιά Μου, θα γίνουμε ένα και σαν ένα θα ενωθούμε, για να δοξάσουμε τον Ένα,  τον ουράνιο μας Πατέρα».

Μεγάλη υπόθεση λοιπόν κανείς να αγαπάει τον Χριστό, όχι μόνο σαν Θεό αλλά και σαν άνθρωπο. Πως θα Τον αγαπάει;  Με τον ίδιο τρόπο που Τον αγάπησε η Παναγία μητέρα Του. Πως Τον αγάπησε η Παναγιά μητέρα Του; Βλέπεις συνέχεια όλοι σας έχετε πολύ μεγάλη αγάπη προς τη μητέρα Του. Τι κάνει συνέχεια η Παναγία; Που Τον κρατάει στις εικόνες η Παναγία; Πως Τον κρατάει; Μέσα στην αγκαλιά της τόσο σφιχτά, που καταλαβαίνεις, ότι δεν μπορεί να Τον αποχωριστεί. Και δεν θέλει να Τον αποχωριστεί. Και σαν μάνα γλυκιά δεν θέλει να Τον δώσει σε κανέναν.

Ποια μάνα νομίζετε δίνει το μωρό της εύκολα στην κάθε μια; Πότε δίνει κάθε μάνα το μωρό της σε μια άλλη γυναίκα; Όταν πειστεί ότι μέσα της  έχει πίστη  η γυναίκα αυτή, αγαπάει το μωρό της και θα προσέξει να μην πάθει τίποτα. Είναι αλήθεια αυτά ή όχι; Αλήθεια σας λέω, η ίδια η Παναγία θέλει να χαρίσει τον Γιό της σε όλες εσάς τις γυναίκες. Αλλά θέλει όμως εσείς οι γυναίκες να δείτε τον Γιό της, όπως Τον βλέπει και Εκείνη, με πολύ μητρική αγάπη, με πολύ λατρεία, με την λατρεία που έχει μια μάνα στο μωρό της.

Γυναίκες, θέλω να καταλάβετε το μυστήριο της θέωσης. Θα σας το πω απλά: Σαν μάνες δεχτείτε τον Γιό της Μαριάμ, σαν Γιό δικό σας και σαν Θεό σας, γιατί έτσι πάντα Τον φώναζε η Παναγία: «Γιέ μου και Θεέ μου». Την ώρα εκείνη που ζήτησε από το Θεό να έλθει να πάρει την ψυχή της, δεν ψάλουμε: «…και Συ Υιέ και Θεέ μου παράλαβε μου το πνεύμα»; Εάν λοιπόν εσείς οι γυναίκες, μπορέσετε να Τον δείτε σαν Γιό σας και Θεό σας, από τώρα αρχίζει η θέωση, γιατί ποτέ δεν θα θελήσετε να κάνετε τίποτα άσχημο έχοντας στην αγκαλιά σας τον Γιό της Μαριάμ, σαν Γιό δικό σας. Δεν θα θελήσετε ποτέ να πικράνετε τον Γιό της Μαριάμ, τον Γιό τον δικό σας με αμαρτήματα, ούτε με τα λόγια σας, ούτε με τη σκέψη σας, ούτε με το σώμα σας.

Αλλά και σεις οι άντρες, μην ξεχνάτε κάτι: Υπήρξε ένας άντρας, που Τον αγάπησε πολύ. Υπήρξε ένας άντρας, που Τον λάτρεψε πολύ. Υπήρξε ένας άντρας που Τον αγκάλιασε σφιχτά, Τον έβαλε στους ώμους και πήγαινε βόλτα μαζί με το μικρό του Ιησού. Ποιος ήταν αυτός; Ο Ιωσήφ, ο μνήστωρ. Ξέρετε τι μεγάλη υπόθεση είναι, να κρατάει κάποιος τον μικρό Ιησού σαν γιο του; Ποιόν; Τον Γιό του Θεού και Δημιουργό! Σαν άνθρωπο Τον κρατούσε από το χεράκι και Τον έπαιρνε βόλτες και Του μιλούσε για τον ουρανό, Του μιλούσε για τα άστρα, για την δημιουργία και Εκείνο χαμογελούσε.  Δεν μπορούσε να καταλάβει ο Ιωσήφ γιατί χαμογελούσε και ήταν τόσο ευτυχισμένο. Δεν ήξερε ακόμα ότι αυτό το Παιδί που κρατούσε από το χέρι, ήταν ο Γιός του Θεού, ένα με τον Θεό Πατέρα και Δημιουργός όλης της κτίσης.

Γι’ αυτό άντρες, εάν χαρά μεγάλη για τις γυναίκες είναι να αγαπάνε τον Ιησού σαν Γιό και Θεό τους, μεγάλη χαρά και για σας τους άντρες είναι, να Τον αγαπάτε σαν Θεό σας, αλλά και σαν δικό σας Γιό, όπως Τον αγάπησε ο γέροντας Ιωσήφ. Από εκεί αρχίζει η θέωση.

Και έτσι θα συνεχίσω τη θεία Λειτουργία, για να σας προσφέρω το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, τη θεία Κοινωνία. Ποιανού είναι το Σώμα και το Αίμα; Του Θεού ή του Υιού του ανθρώπου; Του Γιού του ανθρώπου. Ο Θεός έχει σώμα; Όχι. Ποιος έχει σώμα; Ο Γιός Του σαν άνθρωπος. Αυτό λοιπόν τον Γιό του ανθρώπου θα σας προσφέρω.

Αλλά αυτόν τον Γιό του ανθρώπου, για να σας Τον προσφέρω, να Τον βάλετε στην καρδιά σας, πρέπει εσείς να Τον αγαπήσετε και να Του φωνάζετε σε όλη την Λειτουργία: «Χριστέ μου, Σ’ αγαπώ, γιατί Εσύ είσαι ο έρωτάς μου και εγώ είμαι η κόρη σου, εγώ είμαι ο γιος σου. Εσύ είσαι ο Βασιλιάς μας και εγώ είμαι η βασιλοπούλα και το βασιλόπουλο Σου». Εάν αυτό το ζήσετε, τότε αρχίζει η θέωση.

Επίλογος

Εύχομαι ολόψυχα ο Θεός να σας ευλογεί όλους. Να ζήσετε τον Υιό του Θεού σαν Θεό δοξασμένο στην καρδιά σας, αλλά να Τον ζήσετε και σαν Υιό του ανθρώπου πολυαγαπημένο στην ψυχή σας, όπως Τον αγαπούσαν η Μαριάμ και ο Ιωσήφ. Εύχομαι αυτή η αγάπη,  αυτός ο μητρικός έρωτας, να μπει στην καρδιά σας και να σας δίνει απόλυτη χαρά, απόλυτη γαλήνη στην καρδιά και ειρήνη στην ψυχή.

Ο Θεός να σας ευλογεί όλους!

Κήρυγμα πατρός Ελπιδίου